هنگام که خشکسال
فرو افتد
اندوه ابر می روبد
غمان گندمزار را
و تعفن لاشه های جنایت
روبیده می شود ازبساط خاک.
فرو افتد
اندوه ابر می روبد
غمان گندمزار را
و تعفن لاشه های جنایت
روبیده می شود ازبساط خاک.
ما مردمان داس و مزرعه ایم
و تبلور باروری
بر سرانگشتان عاشق مان
معجزه خواهد کرد،
نه چنان عیسی که مرده ای
بل چونان خاک
که لاله ای و شقایقی.
و تبلور باروری
بر سرانگشتان عاشق مان
معجزه خواهد کرد،
نه چنان عیسی که مرده ای
بل چونان خاک
که لاله ای و شقایقی.
ما
فرزندان خاک و آب و آتشیم
و صلح و رهایی
از معجزات ماست.
فرزندان خاک و آب و آتشیم
و صلح و رهایی
از معجزات ماست.
هنگام که خشکسال فرو افتد
این داس و مزرعه.
واین
شکوفه های علم و رهایی.
این داس و مزرعه.
واین
شکوفه های علم و رهایی.
وقتی که خشکسال فرو افتد
سیراب می شود ماه
از زلالی چشمه ی خون
که می جوشد
چونان شراره ی خورشید
از قلب عاشق ما.
سیراب می شود ماه
از زلالی چشمه ی خون
که می جوشد
چونان شراره ی خورشید
از قلب عاشق ما.
هنگام که خشکسال فرو افتد.
هنگام .......که......
فتح الله کیائیها
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar