در زیر هر نگاه هیز و پتیاره ی کینه
و رگباری از شقاوت و بی رحمی
می رقصید مادر.
گفتند دیوانه است
اما مادر؛
سرمه ی خشم را
بر بستری از باروت
بر چشم کور چخماق می کشید.
فردا
هزار واقعه در کار است.
مادر،
نماز خونین را
بر قبله های خشم
به قدقامت شکوفایی
اقامه گرفته است.
ف.ک
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar