بوسه ای زن به سلاح"
به مناسبت روز جهانی کارگر!
لقمه نانی
قطره آبی.
سقفی
حق توست تا« خروجیِ در زندگیت»
پی آنها بِدَوی!
یا که در خواب
ارزان بخری.
سالهاست
من چه می گویم!
قرنهاست
حق تو، کارگر ای زحمتکش
زیر پتک له شده است
قرنهاست
وارثِ چرک و به خون مانده درفشِ
کاوه شده ای
در زمانی که دلِ کوچک فرزندِ تو
عکسِ نان را به ولع می بلعد،
دادها بیهودَه ست
کاوه ها افسانه ست
پتک و سندان بگذار
و سلاح برکف گیر
که به هر شلیکش
دادِ صدها کاوه فریاد است.
قرنهاست استعمار
بذر سرمایۀ خود در رَحِم ات میکارد
تا که با شیرۀ جان
باروَرش سازی و او
میوه اش بستاند.
قرنهاست استثمار
پیکرت را به تیغ می شُخمد
تا که هرزخم دهان بگشاید
ولب تشنۀ کارخانۀ خویش
به رگِ خون تو وصل گرداند.
قرنهاست استبداد
حاصل عمر تو را
به چپاولگران می بخشد
تا که خود بر سر قدرت مانَد.
و سپس
روزی را
روزِ تو می نامند
تا که شبهایت
پنهان سازند.
گوش کن!
نامت را بر زبان می آرند
تا که نانت آسان
به شکم بنشانند.
بنگر حال چه قشنگ
جشن بیچاره گی ات را بپا می دارند.
پس دگر
دل به واهی مسپار
پتک و سندان بگذار
بوسه ای زن به سلاح
تا از آنِ تو بگردد فردا
تا از آنِ تو بگردد......
امیر کارگر.
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar